Eski yerler mi yeni hisler mi yazdırıyor bilmiyorum. İkisinin de peşinden koşmadığıma eminim. Yüzyıldır içinde olduğum halden koparan herhangi bir şeye karşı ilgi duymuyorum, duyamıyorum, duymak istemiyorum eminim.  Bir yorum var nereden geldiğini bilmeden de olsa bende yer etmiş, aklıma her geldiğinde de kısa bir gülümseme ardından hassiktir ordan demekten kendimi alamadığım...  Yine geçti aklımdan bugün. Eski berjerlerin etkisi olsa gerek, tozlu raflardan çıkarttım.  "Hatırlasana bir kadeh rakı, birkaç tane sokak kuşu ve dünyayı iki kişilik yapabildiğin biriyle karşı karşıya olduğunda ne kadar dingin ve kendinden emin oluyorsun."  Evet. Bana söylemişler.  İki yanlış var burda; dünya asla iki kişilik olmuyor. Her zaman iki kişinin varolduğu senaryolarda iki ayrı dünyanın savaşını görüyorsun, her daim sonunda kaybeden biri oluyor. Diğeri daha da yanlış; bir kadeh rakıdan mutlu olan yok. Her daim üç, dört, beş ve aşırı mutlusun ve sabahına ölmek istiyorsun