Fikir bu aslında, gerisi var. 1

Kimse, kimsenin olmasın diyorum. Bunu yanlış söylüyorum aslında. 

Kimse zaten kimsenin olamaz, demek istiyorum. 

Olmaya çabalarken yormayalım birbirimizi diye istiyorum bunu.

İsteklerimin gerçekçiliğine karşı gelen bir dolu ses'e cevap olarak söylüyorum bunu... Bunu söylerken bir dolu ses de benden çıkıyor. Hiç susmayan iç sesimle muhabbetlerim esnasında...

Kimsenin olmayalım yine de kimsesiz kalmayalım istiyorum. 
Yalnızlık zor iş. Yalnız olmak da imkansız. Dağlara kaçasım gelmiyor mu? Evet. 

Paylaşmak isteği durdurulamaz bir bağımlılık olsa gerek, ben damarlarımda,hücrelerimde hissederim eksikliğini. 

Paylaşabilirsin benimle. Ben hiçbir zaman senin olmayacak da olsam seninle olabilirim mesela. Ben çok güzel birlikte olabilirim. En güzeli de gülebiliyorum. Her şeye gülebilirim. Sen gülmüyorsan bile ben senin gülmeni sağlayabilirim. Yalnızca ortamdaki ağırlığı giderip devam edebilmek adına bile buna çalışabilirim. Ki basittir... Benim için her zaman en basiti keyif almaktır. Herkes için böyle olsa ve bununla birlikte paylaşmak fikrine abansak her şey çok kolay olmaz mıydı?

Dediğim gibi, kimse kimsenin olamaz. Bunu kabul ettikten sonra da birlikte olmanın kıymeti bambaşka olacak.