Soğuktu herhalde çok da hatırlayamıyorum. Her zaman ki gibi beynimin bir kısmını uyuşturmuştum. Başarılı bir, mutlu olabilmek için kötü kısımları silme yöntemiydi benim için. Soğuk olduğunu ellerinden hatırlayabiliyorum. Sıcaktı. Yani benim ellerim her zamanki gibi buz gibiydi. İçtiğim sigaradan hiçbir şey anlamıyorsam tek sebebi senin benimle paylaşmıyor olmandı. Berbat bir gün olmalıydı benim için. İki damla gözyaşım olmalıydı. Onları da çıkmadan bir süre önce içeride bir yerlerde dondurmuş olmalıyım ki göremedik.. Yağmur yağıyordu ve kafam her zamankinden çok daha fazla karışıktı. Alıp başımı gitmek istediğim "nadir" günlerdendi. Biraz sonra neler yapabileceğimi bilmiyordum. Gerçekten bir fikrim yoktu. Kendimi bilmiyordum. Korkuyordum da. Hayatımın sonuna gelmiş gibiydim. Çünkü en çok istediğim şey o an benim için en bitiricisi olacaktı. Yaptığım bütün hataların üzerine yapmadıklarımı koysam. Seçimlerimin en kötüsünü düşünsem daha kötüsünü yapmış olacaktım. Daha değil.