öldürdüğün herkesin bir anda mezardan çıktığı ve sana koştuğu bir gece. sanki aynı anda çocukluğunsun ve aynı anda ölüm döşeğindesin. en iyi hissettiğin gün ve dibe vurduğun an aynı anda canlanıyor içinde. müthiş bir heyecan ve kahrolmak gibi aynı anda. panik atak anında rüya görüyor gibi. bu tek başıma benim anılarım olamaz gibi, hissedebiliyorum ne varsa ortalıkta boktan olan yaşıyorum gibi. başkalarının boktanlıklarını taşıyorum gibi.  üstüne hayvan gibi bina dikmişim temeli sağlamlaştırmadan gibi. bina sağlam da işte arada içimden geçiyor -ta ki uyuşturana kadar- çökecek kafama hissi. kafama ve hayatıma ve içime ve dışıma. mahvolucam biliyorum.  bir noktaya kadar kafamdakileri üzerine yıkabildiğim insanlar var. bir noktadan sonra o insanları ne kadar sevdiğimi farkedip konuşacak son insana gidişim var. o da ben. benle de konuşulmuyor ki. aşırı dark bi kafa. pis dibe çekerim. bilirler öldürürüm. bir anda ne olduğunu şaşırırsın. aşırı realistim çünkü. bunun adı herkese göre pe

boredom is a sign of satisfied ignorance, blunted apprehension, crass sympathies, dull understanding, feeble powers of attention, and irreclaimable weakness of character. james bridie boredom is certainly not an evil to be taken lightly: it will ultimately etch lines of true despair onto a face. It makes beings with as little love for each other as humans nonetheless seek each other with such intensity, and in this way becomes the source of sociability.” schopenhauer the only horrible thing in the world is ennui, Dorian. That is the one sin for which there is no forgiveness. oscar wilde - the picture of dorian gray. hepinize katılıyorum, tüm kötülüklerin anası alkol değil can sıkıntısıdır. ben.