Bir kere bir adamın ismi güzel olacak. Hep söylemek isteyeceksin ismini. Aşkım falan demek istemeyeceksin. Adını söylemek hoşuna gidecek. Kulağına hoş gelecek. O güzel bir şey bence. Önemli de. Önemli olan çok şey var. Arabanın kapısını açacak falan değil ama arabaya girdiğinde soracak "nasılsın?" diye. Sormuyorsa ne kadar güzel koktuğunu söyleyecek. Öyle çünkü. Ve bunu söyleyecek, bunu söylemenin seni şımartmayacağını bilecek. Gitme, yapma, izin istemedin falan gibi konuşmalar olmayacak. Bunlara gerek duymayacak. Ya seninle gelecek ya da eğlenmenden mutlu olacak. Bensiz çıktı eğlenmesin gibi garip istekleri olmayacak. Olmaması gerekiyor. İddia etmeyecek. Ağzından çıkanı yorumlamayacak, anlayacak. Başka türlü değil olduğu gibi. Hayır'ı ve Evet'i karıştırmayacak, değiştirmeye çalışmayacak. Elleri sıcak olacak çok sıcak havalarda elini tutmamayı bilecek. Çünkü terler, hoş değil. Net olacak. Çok net. Değiştirilemez kararlarla yaşamak değil netlikten kastım. Yor

Bir saçmalık var bu eylül aylarında. Sevmiyorum bir yandan çok şey katıp bir yandan çok fazlasını da götürüyor. Ne olursa olsun başa sarıp yaşadığım ay eylül. Doğum günüm diye mi bilmiyorum ama en başa dönüyorum. En kötüsüne ve en iyisine. Genelde aynı insanlar oluyor ya da aynı olaylar. Tekrarlardan ibaret bir ay. Her sene.. her geçen sene de yine değişmediğini anlıyorum. Her şey aynı sanki. Bir de arada yaşananlar var. Karmakarışık bir hayata dönüş işte. Tekrar ve tekrar. Kafa karışıklığı boşu boşuna. Bunun devamında ne var çok iyi biliyorum, soyutlanmak. Her şey ve herkesten. Bunun sonucu da bir garip ve biraz kötü. Nefret etmek herkesten ve her şeyden. Ama huzur da orda ya ona şaşırıyorum ben... Huzur soyutlanmada. Öyle iyi. Ya da ben öyle iyiyim. Çünkü aynı bu laf gibi; başkaları cehennemdir. İnsanlar cehennemdir. İyi insanların var olduğuna inanmak istiyorum hala. Karamsar bir düşünce değil bu dediğim, iyi insan yok derken kendimi ayrı tutmuyorum zaten. Benim kırdığım kalple

all eyes on the calendar another year i claim of total indifference, to here the days pile up with decisions to be made, i'm sure all of them were wrong. into this song i send myself and with these drinks i plan to collapse and forget this wasted year, these wasted years. devoted friends, they disappear and i'm sorry about the phone call and needing you. some decisions you don't make. i guess it's just like breathing and not wanting to. there are some things you can't fake. i guess that it's typical to cling to memories you'll never get back again. and to sort through old photographs of a summer long ago or a friend that you used to know and there below his frozen face. you wrote the name and that ancient date, that ancient date and you can't believe that he's really gone. when all that's left is a fucking song and i'm sorry about the phone call and waking you. i know that it is late.. but thank you for talking because i needed t

hatirlamaya calisiyorum gecen seneyi de. pek hatirlayamiyorum ya da bir seyler bloke ediyor. hatirlasam ne yapacagimi da bilmiyorum. boyle bir ozler gibi oluyorum ama cok ince bir his bu. hemen gidiyor. sonra geliyor tekrar ama degismis. sacmalamis. taninmaz halde. sonra baska bir his var sanki pismanlik gibi, uzgun gibi oluyorum sonra sinirlenmis gibi. ama en cok kirilmis gibi. sanki kalbim kirilmis. ama o kadar umrumda degil ki bu. oyle gecip gidiyor. sonra bir dusunuyorum... planlarim neydi ve ne oldu diye. dusunuyorum da dusunuyorum.. ama cevap?.. komik bir sonuc var. benim hic planim olmamis ki? su yasima geldigimde bu olur. sonra bu olur. bunu yaparim boyle adimlar, basamaklar, merdiven, fln yokmus oyle bir sey. ya yapmis bitirmisim ki bu cok aci olabilir. bitmis gitmis bende ki yasanacaklar. olamaz heralde oyle. ya da ben cidden hic plan yapmadan boyle bir hayata sahip olmusum. hayat guzel, hos. ama her eylul gibi hayatimin butun sonbaharlari gibi karisik. karmakarisik