Gündüz gözümü acıtıyor. Kabul edelim sevmiyoruz gündüzleri. Derbederler ve aşklar kafayı kurcalıyor. İçtikçe içesimiz geliyor, kabul edelim biz bıraktık.  Kabul edelim bazılarımız bu yok olmaya yemin etmiş en güzel duyguların arkasından yastayız. Kabul edelim, bazılarımız anlamlandırma çabaları içerisinde yok oluyoruz. Kabul edelim bazılarımız yanlızca bekliyoruz, sonunu. O da meraktan.  Kabul edelim, gündüz gözümüzü acıtıyor. Gece de kafamızı.  Bazılarımız yalnızca gece istiyor. Gerçeğe yakın olabilmek adına, karanlık istiyor bazılarımız. Gündüz herkes gerçekten uzak. Geceyi bekliyoruz sadece kendimizin gerçeğiyle kalabilmek adına.  Yalanlar yoruyor lan! Bazılarını yoruyor. Üstündeki başındaki markalar, dilindeki abartılar ve var olmayan iyilikler. Saf kötülüğü bile takdir eder oluyoruz bazen en azından gerçek, en azından dürüst diye. Ruhunda patlayan ego parçacıkları ağzımıza yüzümüze geliyor. Parçalanıyoruz. Egoyu öldürün. Ego yok. Ego olmasın.  Eko yapıyorsunuz. Echo. Ekonuz da siz

Benim kafama gelemezsin. Bazen ben bile bırakırsam iplerini peşine düşüp de yetişemiyorum. Sen gelemezsin. Yakınlarda dolanıyorsun farkındayım. Fakat kopuyorum ben yavaş yavaş. Kafam uzaklaştı yine senden hızlı gidiyor. Senin düşünmediğin soruların cevaplarını yalanlıyor. Bırakıyorum artık. Tuttuğum yerde çok sıkıldı.  Başlamıştın aslında. Güzel bir başlangıçtı bunun için seni tebrik ediyorum. Fakat her normal kafa gibi sen de kaybettin. Geride kaldın.  Banane amınakoyim. Durduramıyorum, manikle arayı açıyoruz. Ne olur dokunma. Bırak gitsin. Yormaya çalışma. Durdurmaya çalışma. Benim kafanın gitmesi lazım. Uzaklara baya.. Gitmesi lazım. Ne zaman gelseniz olduğu yerde takılıyor ve delirmeye başlıyor. Gerizekalı sorunlarınızı üstüme yıkıyorsunuz. Sabit duruyorsunuz. Ben de takılıp kalıyorum. Loop halinde. Dönüp duruyorum.  Saldım. Bıraktım.  Çok güzel aslında kafam farkındayım. Ucu bucağı olmayan bir düşünce zinciri. Sonu hep bokumsu sikimsonik. Benim girdiğim yollar benim olsun. Sevgini

Hayatın huzur parçacığını bulmak gerek.  Onlar an'larda gizli. Onları yaratmak gerek. Kaosun içerisine girdiğinde beynin, kaçışı yine o kaotik kıvrımlardan geçen yolda bulacaksın. Bulabilirsin. Bulmak zorundasın. Hayat zaten bok. Hayat gerçekten yaşanılası değil, kabul edelim eğlenmiyoruz. Fakat huzur parçacıkları bulunabilir, yaratılabilir. Bir parça müzik, bir iki güzel cümle birleştir. Sabah soğuk, ev sıcak.  Bir Matilda, bir sigara yorgun geceyi sabaha bağlarken o huzur parçacığı olabildi burda..  Boşver kim anlamış. Boşver kim umursamış ya da dinlemiş ya da görebilmiş ya da seninle olmak istemiş ya da seni unutmuş ya da gitmiş. Kimse anlamasın sorun yok. Ben huzur parçacığımın peşine düşüyorum beynimle kavgalarda.  Kaostan kaçarken yoruldum.  Günaydın ve iyi gecelerin karıştığı yerden, beynimin en yumuşak yerinden, huzurdan geldim.  Kalmak niyetindeyim.