Benim kafama gelemezsin. Bazen ben bile bırakırsam iplerini peşine düşüp de yetişemiyorum. Sen gelemezsin. Yakınlarda dolanıyorsun farkındayım. Fakat kopuyorum ben yavaş yavaş. Kafam uzaklaştı yine senden hızlı gidiyor. Senin düşünmediğin soruların cevaplarını yalanlıyor. Bırakıyorum artık. Tuttuğum yerde çok sıkıldı.
Başlamıştın aslında. Güzel bir başlangıçtı bunun için seni tebrik ediyorum. Fakat her normal kafa gibi sen de kaybettin. Geride kaldın.
Banane amınakoyim. Durduramıyorum, manikle arayı açıyoruz. Ne olur dokunma. Bırak gitsin. Yormaya çalışma. Durdurmaya çalışma. Benim kafanın gitmesi lazım. Uzaklara baya.. Gitmesi lazım. Ne zaman gelseniz olduğu yerde takılıyor ve delirmeye başlıyor. Gerizekalı sorunlarınızı üstüme yıkıyorsunuz. Sabit duruyorsunuz. Ben de takılıp kalıyorum. Loop halinde. Dönüp duruyorum.
Saldım. Bıraktım.
Çok güzel aslında kafam farkındayım. Ucu bucağı olmayan bir düşünce zinciri. Sonu hep bokumsu sikimsonik. Benim girdiğim yollar benim olsun. Sevginiz ve sahte ilginiz de sizin olsun.
Evet benim içimde bir çocuk var. Bir ergen var. Bir kadın var. Aynı zamanda bir adam da var. Çoğu adamdan daha delüğanlı bir adam hem de. Ama var oğlu var. Bin seküzyüzyetmişsekiz adet ruhum var. Hep söylerim. Neden hep birine takılıp kalırız ki? Neden hep birini isteriz ki. Ben bir kişi değilim hiç olamadım. Maniğim ben. Harikayım çoğu zaman. Kafam susmaz. Kafam bazen de susar o halimi sevmezsiniz. Çığlıklar halindeki beni de sevmezsiniz. Benim doğamı sevmezsiniz. İçen halimi de sevmezsiniz. Bazen seversiniz, işinize gelirse.
Ben kafamı kabul ettim birlikte bir yola koyulduk bundan bir kaç zaman önce. Sonra birileri durdurdu, dedi ki, bu kafa olmaz. Bu kafa sussun. Bana sussun. Benden gitsin. Çünkü nedir? Olmadı.
Peki. Gittik biz o zaman. Ama sizin gelemeyeceğiniz yerlere gittik. Şimdi sessizliğe yer yok. Şimdi duramayız. Şimdi gitme ve yol alma vakti. Şimdi yokolma ve yeniden var olma vakti, harcanmamış ruhlarımdan bir adet ile tanışma vakti.
You might die trying. Dinlerim.
Yorumlar
Yorum Gönder