şafak nakajima - varoluşsal depresyon  Ülkemizde pek az tanınan Polonyalı psikiyatrist ve psikolog Kazimierz Dabrowski, bazı insanların kendi gelişimlerinin yolunu kendilerinin çizdiğinden söz eder. Bu insanlar, toplumun onlara dayattığı ezberci öğretileri sorgulayıp değerler baskısını reddeden, dolayısıyla kendilerine çizilmiş rol kalıplarını parçalayıp çıkarak sürüden ayrılan bireylerdir. Başkalarından farklıdırlar. Çoğunlukla daha zeki, daha geniş düşünen, bağımsız ruhlu ve hayal gücü yüksek insanlardır. Duyguları yoğun, empati güçleri derindir. Başkalarının yaşadığı sorun ve acıları içselleştirir; çözüme katkıda bulumak için sorumluluk ve risk almaktan çekinmezler. Ama bu insanların yaşamlarını zorlaştıran bir Aşil topukları vardır ki o da yaşamı sürekli ve derinlemesine sorgulamalarıdır. Evrenin sınırsızlığını, doğa olaylarının nedenlerini, biyolojik evrimi, insan topluluklarının sosyolojik, ekonomik ve tarihsel gelişimini kavradıkça, varoluşu açık...

Mutluluğu hesaplamayı sevmiyorum, ruhsuz bir leke olabiliyor bazen doğa. Çok içmedim, niyetliyim sadece ince bir hayatın bütün ince renklerini yaşamaya Rüzgâr kıllı, pürüzlü bir bulutu sürüklüyor, bir çapa salınıyor denizin dibine ve yumuşak bir yelkencesine asılmış ruhum sallanıyor bu kahredici uçurumda. Ama seviyorum bu gazinoyu, kumul gibi, uzakları seyrediyorum buğulu pencereden, ince bir ışık demeti düşüyor buruşuk masa örtüsüne, Sonra yeşil sular içindeyim, sonra gül gibi kristaldeki şarap, sonra ne kadar da seviyorum havayı yaran martıyı. Osip Mandelstam