bi de cok yorgunum. yorgunluktan ve yogunluktan herhalde dusunemiyorum. uzulemiyorum. hic oyle bir vakit bulamiyorum. kafami toparlayamamak ne demek cok iyi biliyorum. yapilacaklar yapilamayanlar falan filan. o kadar dolu ki. arada boyle kalmis kaybolmus bir kac sey var. uzulmem gerek onlar icin. cunku uzucu seyler. endiselenmem gereken seylerde var aynen oyle beynimin derinliklerinde ve ayaklarimin zonklamalarindan kaybolmus gitmis. ama bacaklarim cok agriyor. bir de karnim ac yiyecek halim yok. az once tuvalete zor gittim. yapamayacak haldeydim. ama yaptim. bir de belim.. basim.. sacim.. ve de kicim var. cok bunaldim. oyle yani vaktim halim mecalim hic bir seyim yok benim. suan icin hic bir tarafimi uzulmeye ya da dusunmeye itemem. ama izne cikacagim ve korkuyorum. uzun nobetler tutar gibi. o boslugun icinde onca ay biriktirdigim uzuntuleri cikartip uzulur muyum acaba. bundan bu sira bir hayli korkuyorum. cunku gecen gun eve geldim ve tam istenen saatte bayilamadim. soyle bir yat...

cok iyi insanlar var. kesin var. iyi, sadece iyi kalpli degil. iyi iste. hani alsan vermesen bir daha kimseye. var yani bunlardan. ama ben onlardan biri degilim. var.. var..

güvenebilir misin? kime ama? kendine önce.  ben artık asla güvenemem. hep geçecekmiş gibi hislerim. sanki gün gelip bitecekmiş gibi ne hissediyorsam. ne yaşıyorsam şuan da zevk aldığım yarın da aynı şeyden zevk alabileceğimin şüphesini taşıyorum her daim.  yarın bambaşka bir insan olarak uyanabilme ihtimalim var. yok olabilir bazı şeyler içimde. yepyeni hisler ve duygular var edebilirim bir gecede. yeni bir hayat kurup aynı anda yok edebilirim. çünkü hayallerimi taşıyamıyorum artık. bir gün saçmaladığımı düşünürken bir diğer gün çok mantıklıymışım gibi hissediyorum. bir de insanlar çıkıp ne kadar mantıklı olduğumu konuşuyorlar. bir tek ben biliyorum neler hissettiğimi, ne dengesizlikler yaşadığımı, içimde sürekli değişen biri var. takip edemediğim. en sabit olabildiğim yerden gitmeye çalışıyorum sürekli. yalnızlığım en sabit tarafım sanırım. çok uçlara gittiğim zaman hep geri dönüyorum oraya. ne yaşarsam yaşayayım, ne hayallerim olursa olsun kaçıyorum ben yine yalnızlığıma. ...

soyleyecek hic bir sey kalmadi aslinda. o kadar cok konustuk ve o kadar cok soyledik. uzecek kimse de kalmadi. hepimiz uzulduk. belki daha fazla uzulecegiz de. ama hicbir sey kalmadi yapilacak. bir seyler goc etmisler artik bu dunyadan. ikimiz icin. yapilacak bir sey kalmadi. bir mudahale yapilamaz bunu kurtarmak icin. cabalar bos. cunku bir taraf varken bir digeri yoksa aslinda bos'tur her sey. iliskimizdeki gibi ayni. birbirimiz icin hic olmadigimiz gibi. o zaman oyleydi ve mutlu olamadik. simdi de farkli degil. isteklerimiz farkli. planlarimiz farkli. ilerlemek istedigimiz hayatlar farkli. yanlis yok burda aslinda. iki insan var aslinda hic birlikte olmamalari gerekirken. hayatin olabilecek tum sartlarini zorlamis mutlu olmaya calisirken ve sonunda mutsuz olmus iki insan. biz hayatin sartlarini zorlarken hayatta pek oyle zorlanmadi aslinda. o bizi daha cok zorladi ve sonunda yordu. cok uzdu ve yordu. kabullenmeye gecildi artik. olmayacak diye inanmak. buna inanmak olacag...