Her şeyin üstüne geldiği -en çok da duvarların- günler oluyor. Sanki bir boktanlık olmuş fakat sen tanımlayamıyorsun bir türlü ne olduğunu bulamıyorsun ama sanki göğsünün üzerine fil oturuyor gibi hissediyorsun. Bazı günler var öyle. Sanki her şey çok kötü ve asla düzelmeyecek durumda. Çaresizlik çok hissedilir. Sıkışmış kalmış gibi hissedersin. Öyle bir gündür ki sanki dünyada yapılacak her şey bitmiş gibi. Hiçbir şey zevk vermez ve hatta şu zamana kadar hiçbir şeyden zevk almamışsın bir daha da alamayacaksın gibi. O günler baya bir boktandır. Bu günlerin en garip olan kısmı şudur, ortada elle tutulur bir problem olmaz. Regl olmak, işsizlik, sevgiliden ayrılmak vs. yoktur. O zaman genelde bir şey yapamadığın için kızarsın kendine çünkü hiçbir şey yapmak istememenin sonucu doğal olarak hiçbir şey yapmadan öylece durmaktır. Seni yiyen şey o aslında. İlla ki bir şey yapman gerektiğine olan inancın seni yer. Hiçbir an boş geçmemeli düşüncesi yer seni. Evden çıkmak istemezsin fakat çıkman...

Actually, there is no need. I've tried to explain this for so many times. I worked my ass off for them to sense it. But then there is something missing. Something missing with me or with them. They must be idiots not to understand it. It should be abnormal for someone who doesn't understand what they read and what they told. I have told them. It was simple.. What it is, what I want and especially what I don't want. There is nothing to be afraid of. There is nothing that serious as well. So when the situation is not desperate, people are trying to make it look like desperate. It makes me want to send them to space. When they don't perceive the situation as it is, and change it how ever they like it. When I realize the person I once thought was smart is actually an idiot. When I realize the person I thought I know is actually a coward. I'm not surprised with those stuff anymore. I'm just pissed off with myself just because I was wrong. Yes, I was wrong. Is it b...

Gerek yok aslında. Bunu çok anlatmaya çalıştım. Algılamaları için de götümü yırttım ama demek ki bir eksiklik var. Ya bende ya da etrafta. Anlamamaları için zaten biraz geri zekaya sahip olmaları gerekiyor. Aklı biraz normal çalışan bir insanın okuduğunu anlamaması ya da anlatılanda ki gerçek isteneni görememesi biraz anormal olmalı. Söyledim, çok basitti. Ne olduğu, ne istediğim özellikle ne istemediğim. Korkulacak bir şey yok. Çok fazla ciddi bir şey de yok. Yani aslında durum vahim değilken bunu vahim hale getirmeye çalışmaları bende insanları uzaya yollama isteği oluşturuyor. Durumu olduğu gibi algılamayıp da kendi istedikleri gibi şekillendirmeleri de aynı şekilde.. Salak olmadığına yüzde yüz emin olduğum bir insanın salak olduğunu kabullenmek de öyle. Korkak olmadığını düşündüğün bir insanın korktuğunu görmek de öyle. Şaşırmıyorum aslında fakat sadece yanıldığım için kendime kızıyorum. Yanılmışım. Çoğu zaman yanılmıyorum diye mi. Çoğu zaman zaten hali hazırda görebildiğim için...