sacmaliyorum sanki..

soyutlanmak. soğumak. gitmek istemek. ve gitmek. sonunda.. her şeyin sonu var ve bunu bilmek gerek. ben kalmak istiyorum mesela şuan ama gün gelecek, an gelecek ben gideceğim. yine. bu en çok kalmak istediğim yerden gideceğim. çünkü bir gitme hali var bende. fazla kalamama. bazen çok ciddi oturup düşünüyorum gerçekten sebeplerim var mı? hiç oldu mu? yoksa ben mi uydurdum o sebepleri. bir çıkış yolum olmadığı yerde durmamak için kendime sebepler mi buluyorum sürekli. neden ayak uyduramıyorum.. olanlarla birlikte akıp gitmiyor benim hayatım. neden bu kadar irdelemek zorundayım. neden bu kadar fazla düşünmek zorundayım neye hakkım olduğunu. neyi hakettiğimi. ve neyi hak etmediğimi. ve bunları düşünürken neden aslında umursamıyorum. ben aslında umursayamazken nasıl bu kadar umursuyorum aynı anda.

yoluna koymaya çalışıyorum ya her şeyi. her şey istediğim gibi olsun istiyorum. kontrolüm altında olsun hayatım. takıntı bu manyakça bir şey. bu kontrol deliliği çok kaybettiriyor insana. birincisi kontrol altına almaya çalışırken ikincisi ve daha boktanı en sonunda dayanamayıp gitmek. onca çabayı bir anda hiç yaşanmamış saymak ve yok etmek her şeyi. bütün kurduğum o hayatı bir anda atmak çöpe. olmuyor diye. evet olmuyor. ama ben bunu kendime yediremediğim için. oldu ama şimdi de ben olmadım diyebiliyorum utanmadan.

aslında olmamış. yapmamışsın işte. yapamazsın da zaten.. öyle bir hayat yok ne yazık ki. kendim yazıp çizeyim. oynayayım hatta. istediğim zaman dursun mesela. gitmesin dursun her şey bir anda. sonra devam etsin ama kaldığı yerden hiç başlamamış gibi. kimsenin fikri olmasın benim olsun sadece. benim istediğim gibi olsun.

hiç olmadı mı?

oldu. ben ne yaptım o an acaba. olduğu anlar oldu çünkü. ben ne yaptım?
her şey istediğim gibiyken hani.. o zamanlar da..

şaşırdım kaldım.