Ciddi düşünüyorum.

Bir gün bir şarkı dinlersin. Sonra çok sonra. Seversin, hem de çok. Boy - Railway O şarkıyı dinlerken hissettiklerini düşünürsün ve dersin ki.. Bunu benimle birlikte hissedecek birini istiyorum. İstiyorsun işte. Paylaşmak. İçinden taşar hisler. Birine vermelisin bunu. Değer vermelisin o kişiye. Ben şarkılarımı paylaşamam çünkü. Onların bana hissettirdiklerini anlamayacağım insanlara veremem onları. Onlar dinlesin istemem. Ama her defasında her dinlediğimde bunları hissedecek birini! isterim. Onun varlığına inanırım. Ona inanmak isterim. Çünkü tek tatminim bu olabilir artık. Birlikte bir şeyleri sevebilmek. Birbirimizi belki. Birbirimizi sonra.

İlk defa duyduğumuz şarkının ilk notasında gözlerinin içine baktığımda hiçbir şey söylemek zorunda kalmayacağım biri hayalindeyim. Nouvelle Vague - In a manner of speaking Hiç konuşmak hiç anlatmak zorunda kalmayacağım biri. Bunun hayalini kurarken anlayabiliyorum, ancak böyle bir şeyi sevebileceğimi. Bunun bana enerji verebileceğini. Bunun bir bedelinin olmayacağını. Aynı müzikle aynı şeyleri hissetmek istiyorum. Bana onu versin istiyorum. Bir müzik bir şarkı versin. Her gün bana nota katsın. Doves - The man who told Everything En kalabalık en gürültülü yerlerde kulağımın seçtiği o muhteşem şarkıda "ama bu müzik.. bu şarkı" derken "hangi?" demesin. Nancy Sinatra - Bang bang Benim duyduğumu duyarak benim kulaklarımdan içime akan hisler onda da olsun. Hisleri olsun şarkılara. Aşık olsun bir şarkıya. Bir şarkının peşinden şehirler dolaşsın. Onu her yerde, her şekilde dinlemek istesin. MS MR - Bones Benim desin şarkılara. Benimkiler olsun. Onunkiler. En güzel anlarımızın fon müzikleri olsun. Her zaman. Hayatımızı paylaşalım müzikle. Müzikle uyuyalım ve müzikle uyanalım. Daha ne kadar güzel olabilir. En büyük paylaşım bu değil de nedir? Böyle bir insan var mıdır?! Bence var.

Sadece ben yanlış şeyleri istedim. Ben başka şeylere inanmak istedim. Olur sandığım o normal insan hayalleri bana göre değil bilemedim. Olur dediklerim benim yapabileceklerimin sınırlarını aşmıştı. Hayal olarak kalacak olsa bile ben başkasını istemiyorum. Diyemedim. Çünkü normal olmak istedim. Hayaller insanı yaşatan bunu unuttum. Her şeyi unuttum. Stand-by'a aldım hayallerimi. Belki sonra dedim. Olmayanı dışarıdan eklemeye çalıştım. Yadırgadım beğenmedim. Yapmaya çalıştım. Yapamadıkça kendimi bozdum. Ben benzerim belki o zaman olur dedim. Yapamadım. Hiç olmazmış. Hayaller en güzeliymiş. Müziklerim en güzeliymiş. Onların bana hissettirdikleri en benim içimdekiler-miş. Yadırgamıyorum. Dışlamıyorum. Kendimle kavga etmeyi bile bıraktım. Bu hissettiklerimi seviyorum. Bu hissettiklerimi sevip hissedecekler var onlarla ben konuşabiliyorum. Ve bir tek ben bunu istiyorum. İç dünyamda yaşadığım, kurduğum, sevdiğim, benimsediğim hislerimi. Bunu bozmaya niyetim yok. The Honey Trees - Orchard İçinde karanlık hisler, berbat düşünceler olduğunda bile şarkıya boğarsın bunları. "Gül biraz" derler. Dinlersin sen. "Noldu" derler. Anlamaz ki. Dinlerken seninle dinlese. Seninle dinlerse çünkü, sana hissettirdiklerini hissetmiş olur. Elini tutar herkes. Saçını okşar. Anlat ister. Anlat rahatlarsın! Dinlesem ve sadece sussam rahatlayacağım anlar olur. Ve ben dinlerim. Trentemöller - Moan

Çok uzaklarda olsan bile yanında olabilir. Kasmaya gerek yok. Lafları sıralamaya gerek yok. İletişimin dibine vurmaya çalışmak yok. Hiçbir şeye gerek yok. Bir şey yeter sadece. Oh Land - White nights Çoğu şeye gereğin olmadığı hayatta neden bu kadar yırtındığımızın kanıtı bu işte. Oldurmaya çalıştığımız şey ilişki. Hep vardığı yer "beni anlamıyorsun." Aslında şu: "benim hissettiklerimi hissetmiyorsun." Bunu hangi kanaldan gerçekleştirmeye çalıştıysam yapamadım. Olmaz da zaten. Nası mümkün olsun. Senin gibi hissetmesi. Bir defa olabilir. Belki bir kez. Belki bir insanla. Belki hiç. Ama ben biliyorum ben hissediyorsam birileri hissedecek. O kanalı bulursam ben gideceğim. O kanal benim olabilir. Benimserim onu.. Benimsemişim bile ki. Olmuyor başka türlüsü. İlk anladığım an. İlk an! Aklımdaki. Hayatımdaki. Bir daha yaşanmayan.