Ne kadar mutlu bir çocuğum ben. Sürekli herkese gülüyorum. Günler geçtikçe fark ediyorum ki.. Daha da çoklaşıyor. Çoklaşıyor neyse artık. Gülmekten artık sallamamaya, sinirleri aldırmaktan belki de hep istediğim gamsızlığa doğru yol alıyorum. Üzülebileceğim her şey kediler üzerine kurulu. İnsan üzüntüsüne pek sahip değilim artık. Birbirinizi yaptınız abi.. Suç sizde. Ben gülerim.
bir sorun var. ve ben bunu yoksayiyorum. yapmam gerekeni biliyorum cok net ama yapmaktan korkuyorum. ve isin garip tarafi bu bana ilk defa oluyor. ne yapmam gerektigini cok iyi bilip de yapmamak.. tam tersine tam dikine gitmek. zorlamak sanki kendimi mi zorluyorum acaba? dayanma gucumu sinirlarimi. cok mu yanlis yapiyorum diye dusunuyorum surekli. bu kadar fazla dusunuyorsam bir sorun var demektir. ama ben sorunu cozemiyorum. cozemedigim icin belki kaliyorum. cozulmez bir durum var hosuma gitmiyor aslinda. ama sanki gidiyormus gibi ayni yerin etrafinda donup donup duruyorum. bazen bir seyi degil de her seyi kokunden degistirebilecegimi dusunuyorum. sonra bakiyorum bir adim bile atamiyorum. cunku kendi kendime yapabilecegim bir sey degil bu. ben yapabilirim saniyorum. ama tek yapabilecegim susmak, gitmek, bitirmek. ben bunlari becerebiliyorum en iyi yaptigim sey su hayatta bir seye son vermek ve arkama bile bakmadan gitmek. hic olmamis hic yasanmamis gibi davranmak. mukemmelim. ama so...
Yorumlar
Yorum Gönder