Ana içeriğe atla

Blog yazarları

Fotoğrafım
ihaveasmileonmyface
kedilerle ciddi düşünüyorum. a cynical misanthrope.

Sen inan.

Kendine inan! Şimdi hep böyle bir laf dönüyor etrafımda. İnan da inan. Kendine. İnan. Ya bence bana başkası inansın çünkü onu yanıltmam. Yüzde yüz dürüst olurum. Sorumluluğunu almak isterse canım. Fakat ben kendime inanmıyorum ya. Ben kendimi çok kandırıyorum. Off hem de nassı. Bir sabah uyanıyorum böyle prensesler gibi. Nasıl net duygular. Tertemiz. İsmi var mesela her şeyin. İçimde bir huzur cart curt.. Sonra başka bir gün kalkıyorum kurduğum hayatı da, hisleri de, hayali de, adamı da ne bok varsa işte elimde atıyorum çöpe. Hiç sanki daha önce onları yaşayan, gözlerinde ışıltı, güven, istek heyecanla yaşayan ben değilmişim gibi. 
Birini çok seviyorum mesela, ta ki sevmeyene kadar. 
Çok üzülücem bu defa diyorum. Tamam diyorum. Yıkılcam falan. Yok. Siliyorum insanları. Sanki bu kadar kolay olması için bir taraflarımı eksiltmişim gibi hissetsem bile, siliyorum. Haklı olduğuma inanıyorum. Kendime inandığım konu bu. Belki. Bilmem onu da bilemem yani.. Bana göre yanlışı görünce düzeltmek değil de bir daha yapmasın diye komple kaldırmak makbul. Dikiş nakış değil ki bu. Hayatım. 
Yalancı hislerle kendimi kandırıyorum. Bazen bir şey çok umrumda sanıyorum. Nası önemsiyorum falan uyuyorum, uyandığım zaman geçiyor. Ciddiye alamıyorum ki kendimi. Hisler yalan. Ne desem yalan. Kendine inan! Nasıl yapayım? Ben bildiğin dengesiz denen şeyin sözlük anlamıyım. Neyse ki sadece bittiği zaman geri dönüşüm yok. En azından ona eminim. 
"Öldü mü Dua?" Diyorum. "Evet" diyorum. "Hadi gidelim." Diyoruz. Elele.. 

Öldü evet. Bu aralarda ölmez sandığım birileri daha öldü. Haklıyım. Yanlış var. Baya yanlışlar var. Bozulmuş. Off nası da kokmuş. Göresim gelmemiş. Ben de napayım ama yalnızlık bana da koyuyor! Görmemeye çalıştığım oluyor. Yine de sağ olsunlar kör göze parmak.. 

Öldü. Biz de gittik. Hisler de gitti. Puf diye yok oldu. Gamsız mıyım? Asla. Not even a little. 
Not now. Not yet. 

Korkuyorum. Yalan söylemekten. Doğruyu söylemekten de. Benim bir günlük doğrularım ağzımdan kaçıp yalan olacak diye. Susalım. Hadi. 

Uyuyalım, hadi. Yarın 300 küsür kişiye iyi günler, afiyet olsun, which one?, iyi akşamlar ve daha bilimum gerzek, gereksiz şey söyleyeceğim. Gülümseyerek. Gülümserim. Hem de gerçekten..

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

insanlık için küçük benim için büyük bir farkediş, farketmemek.

        sevginin ne sikim olduğunu hiç bilmeden yetiştirilen ruhları hastalanmış insanlarımıza...  küfürle giriş yaptım. çünkü öle..  büyüme çağında sevgi dilenen ve dilendiği için utanan ve sonunda da bu konuyu bir daha düşünmemek ve kötü hissetmemek (hissettirilmemek) adına çok derinlere gömerek yetişkinliğe ulaşan kişiler sevginin öncelikle sağlam bir temelinin atılması ve tuğlaları üst üste koyarak inşa edilmesi gereken bir şey olduğundan bir haberler.  sevgiyi ailelerinden "bana baktı, büyüttü, aç bırakmadı, terk etmedi vb." gibi bir takım kan bağından dolayı oluşan zorunluluklar ve asgari düzeydeki ilgi alakadan ibaret olarak gördüler. seni doğuran kişi ya da bakan büyüten kişi her kimse onunla bile duygusal, iletişime dayalı bir sevgi inşa edilmesi gerekiyor aslında. bu konsepte çok uzak bir millet olduğumuz aşikar.  biraz daha girelim çünkü bu konu canımı çok sıkıyor.  anne kutsaldır dediler. hayır hiçkimse kutsal değildir. yalnızca o...
Yorum Gönder
Read more »

sacmaliyorum sanki..

bir sorun var. ve ben bunu yoksayiyorum. yapmam gerekeni biliyorum cok net ama yapmaktan korkuyorum. ve isin garip tarafi bu bana ilk defa oluyor. ne yapmam gerektigini cok iyi bilip de yapmamak.. tam tersine tam dikine gitmek. zorlamak sanki kendimi mi zorluyorum acaba? dayanma gucumu sinirlarimi. cok mu yanlis yapiyorum diye dusunuyorum surekli. bu kadar fazla dusunuyorsam bir sorun var demektir. ama ben sorunu cozemiyorum. cozemedigim icin belki kaliyorum. cozulmez bir durum var hosuma gitmiyor aslinda. ama sanki gidiyormus gibi ayni yerin etrafinda donup donup duruyorum. bazen bir seyi degil de her seyi kokunden degistirebilecegimi dusunuyorum. sonra bakiyorum bir adim bile atamiyorum. cunku kendi kendime yapabilecegim bir sey degil bu. ben yapabilirim saniyorum. ama tek yapabilecegim susmak, gitmek, bitirmek. ben bunlari becerebiliyorum en iyi yaptigim sey su hayatta bir seye son vermek ve arkama bile bakmadan gitmek. hic olmamis hic yasanmamis gibi davranmak. mukemmelim. ama so...
Yorum Gönder
Read more »
ignorance is bliss. ignorance is strenght. demişler. ne kadar doğru söylemişler. ama biraz eksik kalmış bence. if you can ignore.. demeyi unutmuşlar. kimisi yapamazmış. bunu düşünememişler. ignore benim için sanırım sadece facebook'da yapılabilecek bir şey. gerçek hayat diye bir şey var. ve zor aslında. yani götünü de yırtsan ignore diye bir sekme açılmıyor beyninde. notification'lar var mesela. dolu böyle.. taşıyor artık. her gün 10 tanesi çıkıyor. seni bilgilendirmek amaçlı. ignore falan edemiyorsun. orda duruyorlar. birikiyorlar. rahatsızlık veriyorlar. olmaması gereken şeyler ama oluyorlar. sen de bunları yiyorsun bir güzel. yutuyorsun. he sindiremiyorsun. sonra da ben tokum diye gezebiliyorsun. çok ilginç. insan çok enteresan bir varlık. editlemeye çalışıyor beyin. hani yokmuş gibi davranayım, bazı özellikleri sileyim ama bazıları kalsın. ignore etme çabasında yoruluyor. error verdi benim ki bir kaç defa. kendimi yeniden başlattım mesela bu geçen zamanda.. geçen sy...
Yorum Gönder
Read more »