Fikirlerim; dengesi hassas. 3

Kimse kimsenin olmayacak zaten. Kimse kimsenin değilse bile, kimse kimseye ait olmayacak ve asla bunu talep etmeyecekse bile, kimse kimseye "sonsuza dek" yalanını söylemeyecekse bile... Çok mühim bir soru vardır bazı anlarda sorulması gereken. 

Bu hayatı, bu yaşanan güzel anları koruyan. 

O an gelir ve o soru sorulmaz ise bütün denge alt üst olacak ve kurulan düzen bir anda yıkılıp sessizliğe boğacaktır insanı.

Bir tane sorulmamış soru olur ve her şey bir daha yüzeye çıkamayacak kadar derine gömülür. 

İşte bu soru gülümseyen bir insana sorulur, 
Konuşabilen ve paylaşabilen bir insana sorulur, 
Cevap vermeyen bir insana sorulur.
Bu soru susan insana sorulur.

Kimse, kimsenin olmayacak. Fakat bir insan günün orta yerinde susuyorsa. Ona "Neden sustun?" diye sormak gerekir. 

Bu sorunun olmadığı bir hayatta yaşayan kişinin birden fazla hayatı görebilmesi, ona dokunabilmesi, onunla konuşabilmesi ya da herhangi bir şeyi öldürmeden paylaşabilmesi mümkün olamaz. 

Benim yaşadığım hayat sorumlulukları en aza indirgenmiş, gereksiz yük biriktirme ve birbirine yükleme kısmı azaltılmış. "nabıyorsun, iyi, sen nabıyorsun" gibi gereksiz muhabbetler çıkartılarak yalnızca gülünecek hale getirilmiş. 

Hiç yoktan var edilen, kimsenin kimseye zarar vermediği, kimsenin kimseye bağımlı olmadığı, kimsenin kimseden bir şey istemediği ve böylece yıllar geçirilmiş saf, temiz paylaşımdan oluşan hayatlar.

Bu hayatların yıkılması sorulmayacak tek bir soruya bağlı olabilir mi?

Dengesi hassas, varlığı muhteşem olduğundan dolayı... olabilir.