Nasıl bir ruha sahip olmak isterdiniz. Ben sıcak bir ruh isterdim. Hissedebileceğim sıcaklıkta. Bir yenilik, bir insan, bir gelecek gördüğü zaman ateşi çıkan bir ruh. Geleceği hisseden bir ruh.
Bir kafa isterdim adam gibi şöyle. Bir kafa ki plan yapabilsin. İstesin ruhu ve beyniyle odaklanabilsin. İstesin.
Ellerim bile benim değil gibi kimi zaman.
Hissedemiyorum. Bu bir yolculuksa ben sonunu göremiyorum. Düşünemiyorum ve isteyemiyorum.
Bu non-stop küfrettiğim dünyada acıdan başka bir şey göremiyorum. Acıdan başkasını hissedemiyorum çoğu zaman.
Ve biliyorum kendim öldürdüm, neyse o ateşten ruh içimdeki ben söndürdüm, ben yaktım küllerini camdan attım. Yok ettim sevinci de, isteği de, aşkı da, özlemi umudu ne bokum iyi hissettirdiği sanılan his varsa.
Gereksiz dedim. Gereksizdi, çok acıtıyor, çok zaman alıyor, çok fazla dedim ve yok ettim. Gitsin dedim her şeye. Gittiler.
Şimdi bunalımın babası var. Babası.
Anasının gözü gibi hisler var şimdi.
En sevdiğin şarkıdan keyif alamamak var şimdi. İki kelam muhabbet edilecekken kafamın içerisinde dönüp durmak, kaybolmak, çıkamamak var şimdi. Dinleyememek var. Umursamazlık var, kendim hariç.
Keyfi öldürdün ey ruhu hasta, ruhu gebermiş, ruhsuz kadın.
Kaçsınlar benden isterim bazen. Kaçıp gitsinler, verebilecek hiçbir şey kalmamış gibi gelir çoğu zaman.
Sonra ağlarım yalnız kaldım diye. İçten ağlarım. Sessiz ağlarım. Gururu öldüremedim henüz. Cool olacağız diye var ettiğimiz gururun mnakoyim ben.
Paylaşmadıklarım yüzünden bu hale geldiğimi biliyorum. Sorumlusu da benim.
Her şeyin suçlusu benim. İçime atıp, geçti geçti dediklerimin sorumlusu benim.
Doğumumun sorumlusu ben değilim. Ölümün sorumlusu olabilirim.
Zaten içim ölmüş gibi hissediyorum. Bakalım ne zaman geri gelecek hisler. Ne zaman geri gelecek gerçeklik ve zaman kavramları. Ne zaman hissedebileceğim tenimi ve ellerimi.
Bilmiyorum. Ben bu ara hiçbir boku bilemiyorum...
Kafam karışık. Kafam durmuş. Kafam yok gibi. Yerine balon var. Uçası var. Gidesi var...
Sıçtığımın maniği neredesin?
Yorumlar
Yorum Gönder